Władze znowu mają problem z wzięciem pod uwagę opinii mieszkańców. Czy dlatego, że mogą być zagrożone interesy osób ustosunkowanych, nikt nie odważy się ruszyć palcem? Nawet nie sprawdzono czy z Ziemniaczanki śmierdzi dwutlenek siarki czy coś innego.
Bo w Iławie, od czasu do czasu, śmierdzi jak diabli. Koło dworca czy w lesie obok cegielni, śmierdzi często. Do tego, że przejeżdżając koło ziemniaczanki rowerem muszę się przygotować na uczucie duszenia w płucach, to już się przyzwyczaiłem. Na spacery też trzeba wybierać trasy omijające tamte rejony. I co na to władza? Jedynie pozoruje próby rozwiązania problemu smrodu.
Mieszkańcy mocno skarżyli się już rok temu. Skutki? WIOŚ zrobił „kontrolę” i stwierdził że działania Ziemniaczanki „mogą stanowić źródło powstawania nieprzyjemnych zapachów” i że WIOŚ nie może nic w tej sprawie zrobić. Prezes tego biznesu sobie publicznie zakpił z mieszkańców stwierdzając "Nie czuję się kompetentny, aby oceniać subiektywne wrażenia zapachowe okolicznych mieszkańców". I po roku śmierdzi dalej.
Co trzeba zrobić?
Ten smród może być toksyczny. Może niszczyć układ oddechowy, serce i odporność mieszkańców. Należy to zbadać i o wynikach powiadomić mieszkańców.
W zależności od wyników pomiarów substancji w powietrzu zadecydować o kształcie bezpośredniej akcji społecznej.
Jeżeli nie znajdzie się rozwiązanie, rolnicy powinni zostać poinformowani o tym, że będą musieli znaleźć sobie nowego odbiorcę.
Nikt nie podjął się nawet diagnozy problemu. Nie przeanalizowano nawet tego co tak śmierdzi. Które związki chemiczne. Nie próbowano dowiedzieć się czy są szkodliwe, toksyczne, rakotwórcze. Praktycznie pominięty został zarówno problem uciążliwości zapachowej, jak i zdrowotnej. Mieszkańców Iławy, jak to jest w zwyczaju, zlekceważono.
Biorąc pod uwagę to że w przetwórstwie ziemniaczanym używa się kwasu solnego, a przy procesach emitowany jest np. dwutlenek siarki, należy podjąć systematyczne badania powietrza wokół zakładu i w miejscach do których dochodzi odór, czyli do, co najmniej, połowy Iławy. Musimy znać skład tych emisji. Czy jest w nich dwutlenek siarki czy także inne niebezpieczne substancje? Choć na początku roku prezes tłumaczył iławskiej delegacji że to wody transportowe, nie możemy wszystkiego przyjmować na wiarę. W maju dowiedzieliśmy się że zbiorniki są lepiej czyszczone, a parametry zredukowane o setki procent. I dalej śmierdzi. Byś może mniej, ale znowu pytanie. Czy ktoś prowadzi pomiary i statystyki?
„Kontakt z tym dwutlenkiem siarki powoduje podrażnienie górnych dróg oddechowych i może przyczyniać się do rozwoju stanów zapalnych i chorób, takich jak zapalenie oskrzeli, płuc czy rozedmy płuc. Szczególnie wrażliwi na działanie dwutlenku siarki są astmatycy oraz osoby cierpiące na schorzenia układu sercowo-naczyniowego. U tych pierwszych objawia się ono zaostrzeniem problemów z oddychaniem, u tych drugich – arytmią, kołataniem, dusznościami, a w skrajnych przypadkach zawałem.
Długotrwałe wdychanie tlenków siarki skutkuje uszkodzeniem dróg oddechowych i zwiększoną podatnością na infekcje. Oddziaływanie tego gazu na organizm może jednak mieć poważniejsze konsekwencje. SO2 za pośrednictwem krwiobiegu przenika bowiem do tkanek i ulega kumulacji w organach wewnętrznych. Poza ściankami tchawicy i oskrzeli odkłada się również w węzłach chłonnych, mózgu, śledzionie i wątrobie. Duże stężenie tlenków siarki w powietrzu może przyczynić się także do zmian patologicznych w rogówce oka. Deponowanie się toksycznych związków w narządach ustroju może przyczynić się do powstawania ognisk zapalnych, które z kolei mogą inicjować zmiany nowotworowe.”*
W związku z tym należy wykonać badania np. którąś z metod chromatografii gazowej.
Mieszkańcy mają prawo wiedzieć czym oddychają.
Należy także, metodą statystyczną porównać zapadalność mieszkańców Iławy na choroby górnych dróg oddechowych i choroby serca, w zależności od odległości miejsca zamieszkania/pracy od Ziemniaczanki.
Do ewentualnego postępowania na drodze prawnej, można wykonać badania metodą olfaktometrii dynamicznej i sporządzić „mapę smrodu”.
Jeżeli urzędy nie zaczną działać natychmiast, i po gospodarsku – po pierwsze zlecając wymienione badania powietrza niezależnym ekspertom, to należy zorganizować zbiórkę wśród mieszkańców na takie badania.
Jeżeli, po ekspertyzach, okaże się że w powietrzu nie ma substancji szkodliwych, smród nie ma wpływu na zdrowie, a problemem jest tylko zapach, można odstąpić od natychmiastowej akcji bezpośredniej, podejmując działania długookresowe. Działania te powinny mieć na celu przywrócenie wyczuwalnych imisji do stanu sprzed kilku lat, gdy było to akceptowalne. Na dworcu chyba śmierdzi codziennie. Jeżeli tak się nie stanie trzeba po prostu przekierować rolników do innych odbiorców. Mamy węzeł kolejowy i cały świat do dyspozycji więc nie jest to jakiś problem. A pracownikom, którzy stracą zajęcie, powinny pomóc odpowiednie urzędy. Jest tych instytucji sporo.
Kto to wszystko ma zrobić? Jest w Iławie, co najmniej, kilkuset ludzi, którzy biorą pieniądze z budżetu państwa. Może ktoś z nich?
A może rozwiązanie jest proste? Kilka dni temu kontaktowałem się z Instytutem Mikrobiologi Uniwersytetu Warszawskiego w sprawie niszczenia toksyczności pewnych produktów za pomocą bakterii. Może i na ten smród znajdzie się tego podobna technologia?
*https://smoglab.pl/dwutlenek-siarki-w-polsce-zle-na-balkanach-gorzej-czym-truje-nas-smog-4
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz